علاوه بر این، دانشمندان دریافتند که مادر نئاندرتال آن دختر نوجوان از نظر ژنتیکی بیشتر به نئاندرتال‌های اروپای غربی شباهت دارد تا نئاندرتال‌های دیگری که در غار دنیسووا زندگی می‌کردند. این یافته نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها، برای ده‌ها هزار سال بین غرب و شرق اوراسیا در مهاجرت بودند.
تاکنون، دانشمندان توالی ژنوم شش تن از انسان‌های غار دنیسووا را تعیین کرده‌اند. به گفته‌ی محققان، یافته‌ها بر اساس اینکه یکی از این شش نفر دارای یک والد نئاندرتال و یک والد دنیسووا بوده است، از دیدگاه آماری نشان می‌دهد که آمیختگی در زمان تعامل این دو گروه با یکدیگر، بسیار رایج بوده است.
دنیسوواها کجا زندگی می‌کردند؟
شواهد یافت‌شده، تصویری را از انسان‌های شگفت‌انگیزی ارائه می‌دهد که می‌توانستند در شرایط محیطی متنوع، از سیبری سرد گرفته تا ارتفاعات تبت، جنگل‌های لائوس و حتی شاید در جزایر اقیانوس آرام، رشد کنند و گسترش یابند. دنیسوواها از نظر سازگاری و تطبیق‌پذیری با ما در رقابت بودند.
انسان‌های امروزی حدود ۶۰ هزار سال پیش از آفریقا خارج شدند، در آن زمان دنیسوواها احتمالاً در مسیر آن‌ها قرار داشتند و ممکن است که از راه آمیختگی دو گونه، بعضی از ژن‌های خود را به ما اهدا کرده باشند. اما دانشمندان در سال ۲۰۱۹ اولین فسیل از دنیسوواها را در مکانی فراتر از سیبری، در غاری در ارتفاعات تبت پیدا کردند.
دنیسوواها از نظر سازگاری و تطبیق‌پذیری با شرایط محیطی، شبیه ما بودند
محققان بخشی از یک فک با قدمت بیش از ۱۶۰ هزار سال و دندان‌هایی مشابه دنیسوواها را در غار تبت کشف کردند. فسیل حاوی پروتئین‌هایی با ساختار مولکولی مشابه ژن‌های دنیسوواها بود. سال بعد، محققان گزارش دادند که رسوبات کف غار نیز حاوی دی‌ان‌ای دنیسووا است.
تا سال ۲۰۲۲، دانشمندان بقایای دنیسوواها را در محوطه‌های باستان‌شناسی سیبری، چین و لائوس کشف کردند. داده‌های فسیلی کشف‌شده با شواهد ژنتیکی دنیسوواهای یافت‌شده در انسان‌های امروزی ساکن ملانزی مطابقت داشت. همچنین، شواهد فسیلی استخوان فک دنیسووایی کشف‌شده در فلات تبت نیز نشان می‌دهد که گروهی از دنیسوواها با زندگی در ارتفاعات بالا و اقلیم‌های سرد سازگار بودند.
در مجموع، یافته‌ها نشان می‌دهد که دنیسوواها در محیط‌های بسیار متفاوتی زندگی می‌کردند. آن‌ها زمستان‌های سخت سیبری و هوای رقیق فلات تبت را تحمل کردند، در لائوس، در جنگل‌های باز با گله‌هایی از فیل‌های کوتوله و سایر پستانداران زندگی کردند و به شکار پرداختند. بر اساس شواهد دی‌ان‌ای، آن‌ها ممکن است در جنگل‌های بارانی گینه نو و فیلیپین نیز زندگی کرده باشند.
